Zijn we tevreden met de resultaten die we boeken, of kan het nóg beter? Volgens bestuurders Maarten Schoon en Michael Krul kan het altijd beter. ‘We zijn niet snel tevreden en de nieuwe ambitiekaarten maken de ambities uit ons Koersplan 2020-2024 nu nog concreter. Daarmee is de volgende fase van ‘Samen in ontwikkeling’ voor alle OPOZ-scholen aangebroken.’
Dat het moeilijk is om een beleidsplan voor vier jaar te maken, zal niemand verbazen. Wie had vóór 2020 kunnen voorspellen dat we te maken zouden krijgen met een pandemie, een oorlog in Europa, een torenhoge inflatie en stijgende gas- en elektriciteitsprijzen? ‘We willen koersvast zijn richting de stip op de horizon, maar ontwikkelingen in de maatschappij vragen erom dat je blijft kijken waar je staat’, zegt Michael. ‘Vanuit de directies van de scholen kwam daarbij de roep om onze ambities concreter te maken. Die concretisering draagt ook bij aan de basiskwaliteit waar we vanuit het nieuwe inspectiekader aan moeten en willen voldoen.’
Maar hoe maak je die ambities dan concreter? Daar dachten alle scholen over mee. Dat begon met drie sessies met de directies van de scholen. ‘De thema’s die we hebben besproken, zijn daarna in een kleinere groep op stichtingsniveau uitgewerkt’, vertelt Maarten. Deze thema’s moeten bijdragen aan het realiseren van de strategische speerpunten uit het Koersplan. Om dat te merken én te meten zijn er nieuwe ambitiekaarten gemaakt. ‘Daarin beschrijven we het doel, de werkwijze en de succescriteria. En die ambitiekaarten hebben we tijdens aparte sessies met geïnteresseerde leerkrachten op de scholen besproken. Dat waren waardevolle gesprekken.’
Op schoolniveau gaan de directies met de diverse thema’s aan de slag. ‘Als je kijkt naar onze ambitie Onderwijskwaliteit, kun je bijvoorbeeld denken aan burgerschapsonderwijs, waarvoor alle scholen een goed doordachte en doorlopende leerlijn ontwikkelen die past bij hun visie en onderwijsprogramma’, vertelt Michael. ‘Ook zijn de scholen bezig met de ontwikkeling van een visie op het gebied van lezen, taal en rekenen.’ Met betrekking tot de ambities Onderwijsinnovatie en Profilering zijn er doelen opgesteld die niet alleen voor de scholen, maar ook stichtingsbreed om actie vragen. Maarten: ‘Ons motto is ‘Samen in ontwikkeling’ en dat betekent dat de scholen onderling kennis delen en dat de directies collegiale consultaties stimuleren. Zo leren we van en met elkaar.’
OPOZ is ook gestart met een begeleidingsprogramma voor startende leerkrachten en zij-instromers. Michael: ‘Het lerarentekort is een actueel thema en zoals je in dit magazine kunt lezen, zijn we actief bezig met een wervingscampagne. Met het begeleidingsprogramma willen we nieuwe collega’s op een goede manier onboarden, zodat ze de weg binnen OPOZ en op de school leren kennen.’ Volgens Maarten is ook de samenwerking met Unicoz (zie pagina 18) bijzonder. ‘We trekken met elkaar op wat huisvesting betreft, en er is een informele ontmoeting tussen de directeuren van de scholen van beide stichtingen geweest’, vertelt hij. ‘Dat is zeker voor herhaling vatbaar.’
Er gebeurt dus veel en alle doelstellingen en actiepunten van de geconcretiseerde ambities sluiten aan bij de visie van OPOZ: kwalitatief hoogwaardig onderwijs en een brede en optimale ontwikkeling van de kinderen op alle OPOZ-scholen. ‘Maarten en ik zijn hier ruim drie jaar geleden begonnen en we kennen OPOZ inmiddels goed’, zegt Michael. ‘In die drie jaar zien we dat er veel mooie en goede dingen gebeurd zijn. De halfjaarlijkse kwaliteitsgesprekken worden steeds beter en we merken dat scholen zich kwetsbaar durven opstellen en onze hulp durven vragen. Dat is goed om te zien, want we willen dat mensen hun zorgen en dilemma’s delen, zodat we samen een oplossing kunnen bedenken.’
Beide bestuurders zijn positief over de stand van ontwikkeling waarin de scholen staan. Michael: ‘We zijn absoluut een volgende fase van ontwikkeling ingegaan. Na alle lockdowns en coronamaatregelen gaan we weer naar momenten toe dat we elkaar bovenschools vaker kunnen ontmoeten. We stimuleren iedereen om elkaar op te zoeken, en dat kan nu gelukkig weer. Verbetertrajecten en een cultuurverandering vragen tijd, maar we zijn op de goede weg.’