‘Omdat ik steeds probeer om verder te komen ben ik uiteindelijk voor de klas beland. Door ervoor te gaan en met steun van mijn ouders heb ik met mijn lbo-advies mijn mavo-diploma behaald. Daarna heb ik een jaar in een winkel gewerkt. Al snel wist ik dat dat niet mijn toekomst zou zijn, dus ben ik de opleiding tot onderwijsassistente gaan doen. Tijdens mijn stage ontdekte ik dat ik het veel leuker zou vinden om een eigen klas te hebben. Zo ben ik na de pabo leerkracht geworden. En dit leer ik kinderen ook: door kleine stappen te zetten kom je uiteindelijk bij jouw einddoel.’
‘Na 15 jaar voor de klas te hebben gestaan, kreeg ik een burn-out, onder andere als gevolg van mijn perfectionisme en de strenge cultuur van de organisatie waarin ik toen werkte. In de zes jaar die mijn burn-out duurde, had ik het onderwijs afgezworen, maar ik kwam met een re-integratiecoach toch weer uit op werken met kinderen. Sinds 1 november afgelopen jaar werk ik op IKC Het Plankier. Ik heb het hier heel erg naar mijn zin. Ik ben zo blij dat ik die stap heb durven zetten! Het is alsof ik niet uit het onderwijs weg ben geweest.’
‘In het open sollicitatiegesprek liet Erwin [Oudenaarde, directeur van Het Plankier; red.] mij zien hoe anders het er op deze school aan toegaat. Dat gaf me gelijk een goed en welkom gevoel. Ook het kleine team heeft me goed opgenomen. Met mijn werkervaring kon ik weer vrij snel meedraaien. Ik heb heel veel aan mijn collega van de andere kleutergroep. Omdat ik de meeste kleuterervaring heb, komen collega’s mij ook dingen vragen.’
‘Als kind had ik een nare ervaring met de directeur, die mij bijles gaf. Hij begon te schreeuwen en scheurde mijn schrift doormidden toen ik zei dat ik de som snapte, maar toch nog een fout maakte bij het uitwerken. Zijn reactie heeft toen zoveel indruk op me gemaakt, dat ik me heb voorgenomen om dit nooit zo bij een kind te doen. Als leerkracht wil ik het verschil maken door kinderen altijd positief te benaderen. Ik heb weer moeten leren om vragen te stellen en dat fouten maken erbij hoort en leerzaam is. Ik leef ze dat nu ook voor.’
‘Het inspirerende gedachtegoed van Machteld Huber over positieve gezondheid heeft mij erg geholpen om dingen anders te zien. In de tijd dat ik niet werkte, heb ik als vrijwilliger bij Piëzo (nu: inZet) workshops hierover gegeven aan volwassenen en ik heb een kinderversie ontwikkeld. Elementen ervan zet ik ook in bij de kleuters. Met het STAP-budget heb ik een cursus “Kindercoach mindfulness” gedaan. Die kennis wil ik in mijn groep gaan toepassen.’
‘In de groep sta ik naast mijn 22 kleuters, maar ze weten ook dat er een duidelijk verschil is tussen de juf en de kinderen. Met mijn enthousiaste verhaal zorg ik ervoor dat kinderen in de lerende stand komen. Ik daag ze uit met steeds andere opdrachten. Ik probeer gewoon een lieve, eerlijke juf te zijn, naar wie ze toe durven te komen als ze problemen hebben. Mijn pabodocent Riet heeft me hiertoe geïnspireerd. Zij was er echt voor ons. Altijd heel rustig en met een luisterend oor. En ik breng ook humor in de lessen. Gekke grapjes vinden de kleuters helemaal geweldig!’